Familieopstellingen – verhalen uit de praktijk
Het verzwegen verlies, het verhaal van Trudy
Trudy had nooit beseft hoe diep het verlies van haar zusje haar leven had beïnvloed. Bij de geboorte was haar jongere zusje gestorven, en haar moeder zelf had het maar ternauwernood gered.
Ze had haar zusje nooit gezien; het werd in stilte begraven, en vanaf dat moment hing er een zwaar zwijgen over het gezin.
Haar moeder leek in zichzelf gekeerd en bitter, terwijl haar vader in eerste instantie alleen maar probeerde om de boel op te vrolijken en te doen alsof er niets aan de hand was. Later ging hij steeds vaker de deur uit, werken, en ook regelmatig naar het cafe in het dorp. Dit leidde tot grote ruzies tussen haar ouders, waarbij de verwijten over en weer vlogen. Trudy trok zich dan terug in haar kamertje, net zo lang wachtend tot de ‘bui was overgedreven’.
Alle pogingen om over haar zusje en wat er gebeurd was te praten strandden in stilte.
De vragen die Trudy had, bleven onbeantwoord, en zij paste zich aan als het stille, onopvallende kind dat niet teveel ruimte innam. Haar ouders hadden het al immers al moeilijk genoeg.
De geboorte van haar eigen dochter was heel zwaar en moeizaam. De artsen moesten vechten voor het leven van de baby. Een heel angstige periode waarin ze vreesde dat ze hetzelfde lot zou treffen als haar moeder, dat haar dochter zou worden afgenomen. Het voelde als een enorme confrontatie met haar verleden. Met haar dochter is het goed gekomen, die heeft inmiddels haar eigen gezin. Trudy past regelmatig met veel plezier op haar kleinkinderen.
Het gemis erkennen
Er bleef altijd wat knagen. Pas op haar 60e, toen het zwijgen te zwaar werd om nog langer te dragen, besloot ze een familieopstelling te doen. Tijdens de sessie kon ze eindelijk het gemis van haar zusje en het verdriet dat ze nooit had kunnen delen met haar ouders erkennen.
Dit gaf haar ook de ruimte om haar eigen pijn te erkennen. Ze maakte na de sessie een intuïtief schilderij, een symbool voor haar zusje dat nu een plek heeft in haar kamer. Wanneer ze behoefte heeft, praat ze met haar zusje via dat schilderij. Haar inmiddels dementerende moeder blijft zwijgen. Trudy heeft nu haar eigen manier gevonden om het verdriet een plek te geven.
Anita Duin
